Münsterland

Gezien de coronamaatregelen houden we onze bestemming simpel. De regels van één land naleven is voldoende, dus gaan we op pad in Duitsland. Jaren eerder las ik over de Kunstwegen, een kunstroute door het Vechtdal.
Al oriënterend vinden we ook snel de 100-Schlösser-Route in het Münsterland en hebben we voldoende inspiratie voor twee weken fietsen.

Schrijven
Ga ik deze vakantie wel of niet schrijven? Ik haal plezier uit het maken van een fotoverslag van onze vakanties en reizen; leuk om de belevenissen vast te leggen. Tegelijkertijd leg ik me er zelf ook wat mee op; tijdens de dag wil ik bepaalde belevenissen of gedachtes niet vergeten én het vraagt enige discipline.
Ik probeer een middenweg te vinden… Onderweg schrijf ik kortere teksten en ik zie wel wat ik er achteraf thuis van maak, met dit als resultaat.

Zaterdag 21 augustus (1 kasteel)
De NS hanteert deze zomer als proef het verplicht reserveren van het meenemen van een fiets. Helaas biedt reservering geen garantie voor een plek.
Als we vrijdagavond willen reserveren voor een stoptrein dan wel intercity naar Zwolle, blijkt hier niet veel plek meer te zijn. Als we de stoptrein nemen, overwegen we onderweg nog een flitsbezoek aan Erick, de oom van Michiel die vandaag 90 wordt, te brengen op de camping in Vierhouten.
Op de route Utrecht – Aalten is veel meer plek en speling in de treinen en dus besluiten we de ‘geplande’ route in omgekeerde richting te fietsen.
Op station Arnhem kopen we chocola die per post naar Erick gaat. Hier spreken we ook nog fietsers die de Groene Weg naar de Middellandse Zee gaan fietsen. Vanuit Flevoland zijn ze komen treinen. Onderweg hadden zij al gedoe met te veel fietsen in de trein (omdat sommigen fietsers uit andere treinen vertraging hadden opgelopen), waar zelfs de spoorwegpolitie aan te pas moest komen.

Op station Aalten spreken we een ProRail fotograaf die alle stations(gebouwen) moet vastleggen. Dat doet hij per auto en step. Ondanks dat hij zo op de trein kan stappen, is dat in dit geval tijdrovend. Bij elk station zou hij na het fotograferen dan weer moeten wachten op de volgende trein.

We fietsen zowel over verharde als onverharde wegen door een glooiend landschap met mais, zonnebloemen en ’s avonds het eerste kasteel. We hebben een bericht gestuurd naar een Warmshowers adres voor vanavond waar we geen reactie op krijgen.
Een leuk terras bij een boerderijwinkel lacht ons uitnodigend toe en dus bestellen we hier een lekkere hap eten. Bovendien staat hier een aantal campers; mag je hier ook je tent opzetten? Helaas kan dat niet; er is al een maximum aan gasten. Wat gaan we doen? De eerste camping is nog zo’n 20-30 kilometer verderop. In het eerstvolgende dorp, Raesfeld, is een ander Warmshowers adres. Maar dat is dan wel een heel erge lastminute actie. Toch sturen we via zowel de site als per app een berichtje.

Al snel krijgen we reactie met de vraag of we gevaccineerd zijn ofwel een coronabewijs hebben. Jazeker. En waar we zijn? Hij komt ons tegemoet fietsen en gebruikt een andere ingang dan waar wij zicht op hebben. We missen zijn telefoontje dat hij ons zoekt. Gelukkig zoekt hij zelf op het terrein en even later staat voor ons Bernard, een Duitser op klompen. Hij geeft nooit zijn adres, maar spreekt meestal af bij het nabijgelegen kasteel.
We tonen ons Coronabewijs, fietsen huiswaarts en zetten de tent op in hun nette, gezellige tuin. Heel gastvrij dat we welkom zijn, ondanks dat hij en Elke zijn vrouw, bezoek hebben van Silke. Die twee namen doen me aan elkaar denken en verwissel ik soms. Hij wijst ons de weg naar de douche met het verzoek die grondig droog te maken na gebruik. En… geen seks onder de douche, voegt hij eraan toe.

Terwijl zij barbecueën bezoeken wij het kasteel. ’s Avonds doen we een borreltje met Bernard en Elke. Hij is een echte verteller, waar we moeilijk tussendoor komen.

Schloss Raesfeld – via de poort kom je bij het eigenlijke kasteel.

Zondag 22 augustus (5 kastelen)
’s Nachts regent het een beetje. We ontbijten met Bernard en Elke. Volgende week fietsen zij de noordelijker gelegen rivierenroute.

De maisvelden maken het landschap knus, kleinschaliger en sfeervol. Langs de route zijn zonnebloemen, bramen en appels, en de geur van springbalsemien.
De melktap is een leuke afwisseling op het water drinken.
En er zijn natuurlijk de altijd aanwezige verkiezings- dan wel partijenposters in het Duitse straatbeeld. Dat valt me al jaren op, als ik de grens over ben.

Schloss Lembeck – het eerste kasteel. Terwijl Michiel de eerste foto maakt, fiets ik al via de parkeerplaats waar ik zicht heb op foto 2. Langs weerszijden van de laan is een terrasje en winkeltje.

Lunchen op een bankje op een driehoekig stukje groen, ingeklemd tussen twee wegen.

Bij Haltern am See spotten we een éénwielfietser. We praten kort en komen hem later nogmaals tegen waar we nog wat uitgebreider praten.

Het landschap is glooiend. Graan wordt geoogst. Eén keer is het nodig om te schuilen. Vandaag komen we langs vijf kastelen.

Haus Sythen: lunch net buiten het terrein van het 2e kasteel.

Toetje

Coesfeld

Haus Loburg: is via een onverhard pad op afstand te bekijken. Via een paadje snijden we de route wat af.

Michiel grapt over een wandelaar over een weggetje langs maisvelden, dat hij kijkt alsof hij een moord gepleegd heeft of gaat plegen. Als we even later in het bos twee auto’s zien stilstaan en er bij een Jachtslot – behorend bij de 100 kastelen route – blaffende honden zijn, beelden we ons in dat we getuigen zijn van een afrekening. De scene voor een krimi-serie is gemaakt.

Jagdschlösschen Im Sirksfeld

Schloss Varlar: het laatste kasteel van vandaag.

Eenmaal op de camping Gutshof Schulze Althoff hebben we de serie verlaten. We staan op een knus veldje tussen de appelbomen waar oma de dag erna vele appels raapt. Er staat reeds een Nigor tent; het kleine broertje van de onze.

Later komen de eigenaren uit Apeldoorn met eveneens Santos fietsen; ik spreek ze kort als ik naar “het winkeltje” loop, Michiel bij de tent. Zij zijn op weg naar Berlijn. ’s Avonds liggen zij tijdig onder zeil en schiet een uitgebreider praatje erbij in.
Onze maaltijd met courgette en ei is geen succes; het is teveel om gaar te krijgen en bakt daarbij verschrikkelijk aan.

Maandag 23 augustus (3 kastelen)
’s Ochtends doen we het rustig aan. . Michiel is aan het lezen. Ik trek me even terug in het kapelletje op het terrein. Van de Warmshowers host in Rheine hebben we nog geen reactie. Wat doen we? De overnachtingen in Duitsland vragen wat geplan. Het is niet rijk bezaaid met campings en daarbij komt een deel niet aantrekkelijk over; het lijken vooral caravan – camper campings. Wat doen we? We gaan door. Omdat het lunchpauze is, leggen we het geld voor de eieren in de map in het winkeltje; vlak erna komen we alsnog een campingmedewerker tegen en laat ik het nog even zien.

Als we, eenmaal het terrein af, op de fiets willen stappen, bellen we eerst een “Bett + Bike hotel” in Rheine. Daar is vanavond helaas geen plek.
Michiel haalt ijskoffie en chocola die we later, na een klim, bij een kapelletje nuttigen. Hier zien we bordjes “kunstroute”. Hoort dat ook bij de Kunstwegen? We bedenken later dat we ongemerkt de Vecht gekruist hebben.

Kort spreken we een houtbewerker bij zijn atelier, dat als een verrassing in het landschap opduikt.

Voordat we de oude spoorbaan, dat nu fietspad is, op schieten, kopen we iets verderop in een zelfbedieningsstalletje nabij een boerderij karamelijs. Het is de derde dag op rij dat we iets langs de weg kopen; na de courgette en melk.

Steinfurt heeft een mooi slot en een paar andere mooie panden. Ik zie verderop bepakte fietsers, die we niet meer tegenkomen.

We vervolgen de spoorbaanroute. Vandaag hebben tegenwind.

Onderweg bellen we klooster Bentlage in Rheine om te kijken of we daar kunnen overnachten. Ze zijn niet bereikbaar. Dan fietsen we er wel heen. Eerst fietsen we langs het Falkenhof-museum dat ook tot de 100 kastelenroute behoort.

Over een mooi fietspad langs de rivier de Eems fietsen we noordwaarts naar het klooster waar passanten kunnen overnachten. Daar blijkt dat ze maandag gesloten zijn en je vooraf dient te reserveren.

We fietsten vanaf de bakstenen gebouwen (rechter foto), met zicht op het witte gebouw links. In de bakstenen gebouwen lijken de kamers die ze verhuren zich te bevinden. Aan de linkerkant van het witte gebouw lijkt een terras te zijn dat nu gesloten is.

Onverrichter zaken fietsen we hetzelfde stuk terug naar het centrum van Rheine; nu valt ons oog onderweg op nog een hotel. Aan het telefoonnummer herkennen we dat dit het hotel is dat we vanochtend al hadden gebeld (Bett + Bike).

In Rheine staat een aantal mooie panden aan een plein. Op een terras eten we een falafel burger en reserveren hotel Borcharding zo’n 10 km verderop in Mesum. Nadat we onze intrek genomen hebben, gaan we nog even langs de Lidl. We staan amper binnen als de beveiligingsmedewerker me aanspreekt op mijn mondkapje. Wij dachten dat FFP2 kapjes verplicht waren, waar we er één van meegenomen hebben. Echter worden ook de reguliere medische blauw-witte mondkapjes veel gebruikt. Daarom hadden we verwacht dat onze stoffen kapjes ook oké zouden zijn. Dat is niet het geval en dus wacht ik keurig buiten.

In onze kamer eten we muesli. We sluiten de dag af met een warm bad. Eenmaal in bed vallen we in slaap, bij het gesnurk aan de andere kant van de muur.

Dinsdag 24 augustus (4 kastelen)
Na een bezoek aan het toilet vallen we weer in slaap. Ook na de wekker slapen we nog verder. Iemand zit aan de deurklink; een vergissing? In Iran hadden we dat ook een keer. Gelukkig is de deur op slot.

De fietsen staan in een ruimte in het hotel. Als we rond 12 uur willen vertrekken lijkt deze op slot. Er is niemand. We ontgrendelen de voordeur, om te kijken of we daar kunnen aanbellen; dat scheelt een loopje rond het gebouw. Er blijkt geen bel te zijn.

We gaan terug naar de ruimte. Dan blijkt dat deze niet op slot is; blijkbaar had ik de klink niet voldoende naar beneden geduwd.
Via de achterdeur verlaten we, zoals we ook zijn aangekomen, het hotel.

Het eerste deel van de route is veelal bos. Het eerste kasteel, Schloss Surenburg, is mooi, ligt rustig en is grotendeels omsloten met water. Vandaag zien we regelmatig wegwerkzaamheden.

Als we verder doorfietsen via een ander lusje dan de eigenlijke route, doemt dit beeld op bij een rustig pad langs de maisvelden. Het pad voor mensen met de rollator fietst beter dan de keitjes in Bevergern.

Langs de snelweg ligt Kloster Gravenhorst met kunst, een doolhof en een watermolen. Er ligt een terras, maar in verband met het snelweggeluid en omdat we nog niet heel lang op pad zijn, wachten we liever tot later… echter komen we geen gelegenheid meer tegen.

Een deel van het “Garten Alfabet”. Het prikkeldraad doet wat vijandig aan.

Een traject langs een kanaal doet denken aan het stuk Leusden – Scherpenzeel. Het wordt nu glooiender en het landschap verandert.

Zicht op het industriegebied nabij Ibbenbüren.

Op een heuvel met mooi uitzicht nemen we brood en drinkyoghurt. Hier spreken we een man van 90 jaar, die gebruik maakt van zijn zitje op de rollator. Weer plukken we bramen.

Even een foto van dit mooie huisje dat schuin achter ons is gelegen, alvorens we verder klimmen richting de pauzeplek.

Via bos gaat de route verder naar het derde kasteel dat nu gesloten is. We aanschouwen de rijkunsten van een vrachtwagenchauffeur op het aanliggende parkeerterrein.

Het parkeerterrein ligt links van ons.

Op weg naar Tecklenburg.

Tecklenburg is een mooi plaatsje met vakwerkhuizen. Een weggetje leidt stijl omhoog naar de Burgruïne en het openluchttheater. Om de beurt gaan we nog een trappetje omhoog, vanwaar je heel ver zicht hebt.

We komen langs het Hexenküche uitzichtpunt langs een grotere weg, vanwaar we dalen.

Vervolgens is het weer stijgen naar de supermarkt en dalen naar de camping. Deze is knusser dan verwacht. Het sanitair is prima.
We eten tortilla en duiken 21.30 de tent in. We horen de snelweg.

Links, in het roodbruine gebouw, is het sanitair.

Woensdag 25 augustus (6 kastelen)
Vanaf de tent zien we een eekhoorn van een berk naar een eik springen. Mooi en wonderlijk hoe soepel deze beestjes dat kunnen.

Op het kruispunt nabij het eerste slot – Wasserschloss Haus Marck – met informatie over het kasteel en de omgeving, zien we de mensen die in een campertje bij ons op de camping stonden. In eerste instantie gingen wij het privé terrein niet op, maar omdat zij wel dichter naar het pand fietsen, volgen we ook.
Ze vertellen dat ze ons gisteren ook al in Tecklenburg hadden gezien en we op een foto staan; ze herkenden ons, meen ik, aan mijn rode shirt. Bij de kruising luisteren we naar het verhaal bij de informatiezuil.

De velden van de Apfelallee liggen links van het kasteel. Rechts hiervan de poort met de oprijlaan naar het kasteel. Achter ons het informatiepunt.

Richting Bad Iburg is meer verkeer, maar het is oké. De eerste 30 kilometer is meer glooiend met klimwerk; het is mooi en zonnig, met her en der vakwerkhuizen. Daarna is het vlakker. We snijden een deel van de route af. Dagelijks zien we maisvelden.

Schuin boven ons zien we Schloss Bad Iburg liggen en we rijden er met een halve cirkel omheen naar de toegangsweg. Het is een steile weg met keitjes. We nemen de fietsen mee via de voetgangershelling (een man die hier werkt gaat voor ons aan de kant en lijkt het geen punt te vinden). Zo hebben we vanaf het muurtje links waar de mensen staan, zicht op de fietsen.

Op het terras aan een straatje nabij de kerk, nemen we wat lekkers.

Schloss Harkotten

In Warendorf fotograferen we een mooi plein. Zoals vaker doen sommige momenten of gebieden ons denken aan eerdere plekken tijdens onze vakanties.
Echter, nu zien we op de papieren kaart, dat we hier ook werkelijk al geweest zijn, op onze tocht drie jaar geleden naar Berlijn.

Of deze paarden er toen al waren? Waarschijnlijk zijn deze recenter geplaatst.

Ook het stalen ros ontbreekt niet.

Zoals we wel eens vaker meemaken in het buitenland, wordt ook hier Nederland met voetballen geassocieerd. Fietsende volwassenen roepen iets over voetbal.

Haus Dieck, Haus Vornholz, Burgruine Stormberg

Bij een kasteel – Haus Vornholz – voor Oelde, babbelen we met een aantal senioren.
In Oelde haalt Michiel boodschappen voor bij de barbecue vanavond bij warmshowerhost Roland. Michiel haalt aardig wat; vlees, champignons en bier. Misschien wat veel, omdat Roland ook wat zou regelen. Uiteindelijk blijkt dat, omdat er gasten zijn, zijn vriendin Michaela toch terugkomt van haar ouders en is het goed dat we extra eten hebben.

We kamperen in hun ruime tuin. Het is een leuke, idyllische plek. In de schuur is een keurig toilet met teksten van gasten op de muur geprikt. We maken gebruik van de buitendouche, die als iemand buiten in de tuin loopt, niet geheel privé is.
Roland steekt het vuur onder de schaal aan. We hebben zicht op de ondergaande zon. Een ree loopt door het aanliggende veld; voor ons is dat bijzonder, voor hen al gewoon. We delen vele (reis)verhalen en het is een gezellige avond.

Donderdag 26 augustus (5 kastelen)
De wekker staat om half 8, zodat we nog koffie kunnen halen bij Michaela. Roland is al vroeg vertrokken. We mogen een duik nemen in de vijver, maar dat trekt ons niet.

Met een slaperige blik strijken we neer in de tuin, die meerdere zitjes en een schommel – die natuurlijk getest moet worden – heeft.

Het is 11 uur als we vertrekken.

Kulturgut Nottbeck

Schloss Rheda

Bij het eerste kasteel staat een groep fietsende senioren. Bij de tweede strijken we neer op het binnenterrein om een broodje te nuttigen.

Langs een weggetje wachten pruimenbomen op een paar gretige fietsers. We moeten ze wel bekijken; van een enkele pruim proeven ook wormen mee.

Het derde kasteel wakkert met de Engelse drop, de trek ook weer aan. In ieder geval niet het type “cliché” aankleding dat je bij een kasteel verwacht.

Museum Abtei Liesborn

Vandaag gaan voor het eerst de fietsjasjes en de regenkleding aan.
Drie maal schuilen we voor buien; bij de bushalte van een busstation waar veel schooljeugd de bus pakt en bij een tankstation. De laatste twee buien zijn pittig.

De gezellige, originele tuin bij het vierde kasteel – Haus Heerfeld – kenmerkt zich door heggetjes waarbij kunstwerken en prullaria zijn uitgestald. Als in een museum bekijken we de verrassende tafereeltjes.

Het laatste kasteel – Schloss Hovestadt – zien we eerst op afstand vanaf de achterkant. Hier schuilen we onder de overkapping van een schuur.

Het landschap is vooral landelijk met natuurlijk de maisvelden en verkiezingsposters. Niet heel bijzonder, wel lekker rustig.

Achterlangs klimmen we naar hotel Dreams Beckum dat naast een toren staat. Daar waar de Duitsers zich elders strikter aan de coronamaatregelen lijken te houden dan in Nederland, gebeurt dat hier niet. Zowel het personeel als de (buitenlandse) bouwvakkers dragen geen mondkapje. Bij aankomst wordt niet gevraagd naar ons vaccinatiebewijs; bij eerdere campings en hotels was dat meestal het eerste dat men vroeg.

We laten een pizza bezorgen.

Vrijdag 27 augustus (2 kastelen)
Om 10 uur vertrekken we naar fietsstad Münster. Onze inspanning om een Warmshowers adres te vinden wordt beloond. Vanavond zijn we welkom bij Carine en Sven. Ze geven aan dat we in een kleine kamer, of in de schuur kunnen overnachten, of onze tent kunnen opzetten. We zijn benieuwd hoe klein ze wonen; in ons hoofd houden we rekening met een “tiny” house.

Na regen komt zonneschijn en dat mogen we vandaag vijf keer ervaren. De schuilplekken van vandaag zijn een boerderijschuur bij paarden, een bushokje, de ingang van een oude strontium mijn en een doorgang onder een pand.
Koolzaadvelden geven kleur aan deze treurig ogende regendag.

Schuilen onder een boerderijschuur (links)

Bij Haus Siekmann, het eerste kasteel van vandaag, vindt een bruiloft plaats.

Michiel fotografeert aan mooi verbouwde schuur, terwijl ik iets verderop wacht. Hij is er lang mee bezig. Een fietser roept me iets toe, meen ik; waarschijnlijk over Michiel die een stukje terug staat. Ik ga terug en zoals ik vermoedde is hij aan de praat geraakt.
De dame die hier woont vroeg hem wat hij aan het doen was; ze hebben soms te maken met inbraken en het kan zijn dat Michiel die aan het voorbereiden was.
Het is duidelijk dat we haar pand mooi vinden. Haar zoon die over de vloer is, laat de tuin zien en geeft uitleg.

Kort erna komen we langs Gut Brückhausen, het tweede en laatste kasteel van vandaag.

Het kasteel en een schuilplek bij de onderdoorgang in Wolbeck.

Via een mooie fietsstraat (met viaduct) fietsen we Münster in. Veel kinderen fietsen met een helm op. Aan de kade bestellen we een lekkere bio frisdrank – in Duitsland wordt veel vaker iets anders dan de welbekende standaard frisdranken verkocht – friet en voor Michiel ook een portie gefrituurde inktvis.

De eerste en tweede foto zijn op hetzelfde punt genomen, in verschillende richtingen; met zonnig en dreigend blauw.

We fietsen nog even langs Peperoni, het leuke restaurantje waar we drie jaar geleden heerlijk gegeten hebben toen we in Münster overnachtten op weg naar Berlijn. De eigenaar maakt daar van de producten die hij in zijn winkel verkoopt een heerlijke en spotgoedkope hap klaar. Het blijkt op dit tijdstip gesloten te zijn.

We hoeven niets mee te nemen voor het eten, maar halen muffins bij de bakker. Hun huis is bescheiden met de 60m2, maar minder klein dan waar we rekening mee gehouden hebben.
We eten heerlijke wraps en wij doen de afwas. We hebben een heel gezellige avond.

In 2019 hebben ze een half jaar in Noord-Amerika en Patagonië gefietst. Met de fotoboeken erbij vertellen ze over hun reizen. Sven is docent en zij doet kantoorwerk bij Tube fietsbagagedragers.
Morgen vertrekken ze met de camper, samen met vrienden, naar de Hoge Veluwe. Wij gaan morgen eerst Münster nog wat beter bekijken alvorens verder zuidelijk af te zakken. Ze geven aan dat we later mogen vertrekken dan zij.

Zaterdag 28 augustus
Samen ontbijten we. En of ze nog tips hebben, als we Münster zo ingaan? Fiets via de Aasee en neem een koffietje bij Café Gasoline in, ja natuurlijk, een voormalig tankstation.

Naar aanleiding van hun reiservaringen in Noord-Amerika, waar ze onderweg soms proviand kregen en er een doos M&M’s voor hen klaarstond… krijgen wij ook een zakje M&M’s voor het moment dat de honger toeslaat.

En… eveneens naar aanleiding van hun reiservaringen en de gastvrijheid die zij ervaren hebben, bieden ze aan dat we komende nacht in hun huis mogen blijven. Dat is heel gastvrij en lief. En ook heel aantrekkelijk. Dan kunnen we vandaag lekker in Münster rondhangen en hoeven we, bij het nog licht wisselvallige weer, niet na te denken waar we vanavond heen willen gaan.

De fiets kunnen we veilig parkeren in de bewaakte fietsenstalling bij het station. Er is zelfs een “fietswasstraat”. Vanuit een boekhandel waar we een aantal leuke postkaarten kopen, zien we een gaypride aan ons voorbij trekken. We halen nog een tweede FFP2 mondkapje.

We bekijken een galerie, buitensportzaak en de Dom. Een paar keer schuilen we voor een bui of blijven ergens langer binnen hangen. We kunnen een toilet gebruiken en strijken neer op het terras van een Peruaans tentje. De botanische tuinen en de sculpturen op de kaart die we van Sven en Carine mee kregen bezoeken we niet.

’s Avonds eten we bij de Nepalees die ze ons getipt hebben. De ober is blij als hij ziet hoe leeg de borden en schalen zijn; we hebben er zichtbaar van gesmuld. We lopen nog een rondje alvorens naar de fietsen te gaan.

In de Rewe supermarkt zien we fietswijnen. Landlust kennen we, maar dan niet dit etiket met de tandem. De ander kennen we niet. We zullen later in een Rewe, als we dichter bij huis zijn, deze fles kopen… om dan te constateren dat ze alleen hier verkocht worden.
Eenmaal terug spelen we nog Kwatro. Ik ben heel moe.


Zondag 29 augustus (3 kastelen)
Op de placemat van het Nepalese restaurant schrijven we nog een bedankje aan Sven en Carine.

De route gaat via twee kastelen naar Nordkirchen, waar we Britta, Simon, Vito en Alma zullen treffen. Zij wonen in Gruiten (Wuppertal) ten noorden van Keulen.

Burg Davensberg

Schloss Westerwinkel

Schloss Nordkirchen (klein Versailles)

Het café dat we op het oog hadden blijkt dicht. Ze arriveren wat later dan gepland. We bezoeken eerst een ander café, met een interieur als een museum, en wandelen daarna rond het enorme kasteel, ook wel klein Versailles genoemd.

Gezamenlijk eten we bij een Grieks restaurant, waarna onze wegen zich weer scheiden. Bij zowel het café als hier hebben we problemen met pinnen.

Middelste foto: de mobiel van Alma.

Eerder op de dag hadden we al besloten dat we vandaag nog iets verder zouden fietsen naar hotel Olfenlodge. Het is een tochtje door de regen waarna we bij een klein, nieuw, spik en span verzorgd hotel komen.

Onze kamer ligt aan de weg tegenover een verhoogde oude spoorweg, die nu een fietspad is, en naast de bij het hotel horende minigolf. We hebben een leuk gesprek met de eigenaresse die het hotel sinds juli geopend heeft. Zij heeft in het verleden gereisd en 12 jaar in een hotel gewerkt. Ze had nu zin in iets voor zichzelf. Tussendoor heeft ze nog op een camping gewerkt, die haar kennis graag wilde inzetten om te professionaliseren.
We proberen de vloer van de kamer, ondanks de natte bagage, zo schoon mogelijk te houden.

De volgende ochtend na vertrek: zicht op onze kamer

Maandag 30 augustus (6 kastelen)
We vertrekken over de verhoogde oude spoorweg. Iets verderop helpen we fietsers hun route te vinden.

Vandaag is het de laatste dag dat we de kastelenroute volgen. Één van de kastelen die we zien, stond niet op de kaart. Een andere, die we gemist hebben, wel. We waren er in het centrum van Nottuln vlakbij, hadden net een stukje geklommen, kwamen er toen achter en zijn niet meer terug gegaan.

Eerst wilden we via een zijstraat naar Burg Lüdinghausen. In verband met werkzaamheden stonden er echter hekken. Via de poort – Michiel plaatst me voor de lelijke container – kruis je het voetpad dat rond de slotgracht loopt en wandel je het terrein op. Foto rechts: de prijzen van etenswaren staan op de muur geschreven.

Op weg naar Burg Vischering zijn stratenmakers bezig bij een school. We willen een glimp van het pand opvangen en hopen hier te passeren om door te steken naar het volgende kasteel. We worden echter verzocht om het pand heen te gaan.

Burg Vischering

Haus Kakebeck – stond niet genoemd in de kastelenroute

Schloss Senden

Deze voortuin is geschikt voor een Halloweenfeestje.

Langs een landweggetje staat een poster met een kindje op een speelgoedtractor met daarbij de tekst “ik speel hier”. Op dat moment verschijnt een oude man in de bocht op een scootmobiel. Ik grijns en denk.. deze poster is inmiddels dus al decennia oud.

Als Michiel vandaag een hongerig moment heeft, besluiten we de M&M’s van Carina en Sven te snoepen. Dat gebeurt in Nottuln, als we ook net gemerkt hebben dat we een kasteel gemist hebben.

Kolvenburg

Vandaag bij het boodschappen doen kan weer niet niet pinnen. Van de kastelenroute gaan we over op de Vechtdalroute; natuurlijk willen we de bron zien.

Wasserschloss Darfeld

Onderweg eten we een broodje Indiase roomkaas alvorens het laatste stuk naar camping Ferienhof Wenker af te leggen. Deze ligt in de buurt van een camping waar we eerder deze vakantie stonden. We vinden het leuk nu deze te proberen, en als deze niet leuk lijkt, kunnen we altijd nog door naar de andere die fijn, maar relatief prijzig was.

Het blijkt een mooie en zeer rustige camping. Er is slechts één caravan. We hebben zicht op een veld waar reeën lopen. Tijdens het koken moeten we de rustige, doch wat dichtbij komende, campinghond wegjagen om rustig te kunnen koken.

Vandaag was het grotendeels droog, zonnig en winderig met hier en daar een klim. De laatste acht kilometer valt er een enkel spatje. En we spotten weer een eekhoorn.

Dinsdag 31 augustus (toch nog 1 kasteel)
Na het ontbijt lezen we alvorens we vertrekken. De eigenaresse is er niet. De andere gasten vermoeden dat ze haar zoontje aan het ophalen is. Dat klopt; ze komt net weer aanrijden en heeft inderdaad haar zoontje van 3 jaar opgehaald.

Onderweg genieten we van het fruit langs de route; appels, pruimen en bramen. Regelmatig zien we een variatie aan bloemen in de berm. Bij de Lidl halen we brood en melk.

We bekijken de mooie groen binnentuin van een kasteel; de fietsen staan net buiten de muur langs het pad.

Haus Welbergen: vanaf het torentje (links), zien we de binnentuin en de fietsen (middelste foto), waar ook de entree van het terrein is.

Bij een overdekt zitje eten we een broodje mozzarella, het restant brood met de Indiase kaasspread en koolrabi.

2e foto: aan meertje nabij Campingpark Haddorfer Seen. Rechts: Schüttorf

De route loopt minder vaak en dicht langs de Vecht dan ik had gedacht. Dagelijks zien we kruizen, kapelletjes en Maria langs de weg.

Uitzicht vanaf de brug: drie kanten op.

We overnachten bij een theetuin Hofkaffee Hanenhueske waarover we lazen dat je er ook kan kamperen. De Nederlandse eigenaresse geeft aan dat de tuin woensdag vanaf 13 uur geopend is; dat weten we. Maar we komen om te kamperen. Er is nog plek; er is een maximum aantal van 5 gasten dat ze mag laten overnachten.

Op het terrein is een huisje verhuurd en arriveert later een stel met een gehuurde camper. Zij is zwanger en nu ze niet meer willen kamperen oriënteren zij zich op een camper of caravan. Vanaf hier gaan ze naar de caravanbeurs. Van de camper die ze nu huren hadden ze, gegeven de aanschafprijs, meer verwacht; deze heeft wat mankementen.

Het is de bedoeling dat je bij de entree van het sanitair het bordje omdraait om aan te geven dat het bezet is. Aan de ene kant van het halletje is de toilet, aan de andere kant de wastafel en douche. Rechtdoor hun privéruimte. Een mondkapje hoef je hier niet op. Wel is het de bedoeling dat je, in verband met Corona, na gebruik de ruimte afneemt.

Woensdag 1 september (7 jaar samen)
’s Nachts zijn we beiden wat aan het draaien op het matje. Michiel heeft vanochtend wat last van zijn rug.

In Duitsland hebben we in verband met Covid19 de gehele vakantie regelmatig 3G zien staan: geimpft, genesen, getestet. Bij ons is 3G op dat moment nog niet aan de orde.

In Nordhorn, waar Michiel al eens met een vriend fietste, bekijken we eerst het centrum en nemen we aansluitend een warme lunch op een bedrijventerrein dat een beetje aan de Uithof doet denken. Ik las goede over het restaurant hier. De hoeveelheid eten had voor deze fietsers wel wat groter mogen zijn. We vieren hier ons jubileum.

De Rewe supermarkt heeft helaas niet de fietswijn die we in Münster zagen en nu graag wilden meenemen. Wel zijn er twee verschillende Landlust wijnen, maar die kunnen we in Nederland makkelijk kopen.

Op weg naar de camping zien we opvallend veel Jaknikkers. De camping is van Nederlanders die hier een restaurant uitbaten. Het terrein is mooi en rustig, al wordt de rust soms teniet gedaan door het verkeer. Gedurende de nacht tot half 7 ’s ochtends is het rustig.

We arriveren er rond half 5 en het restaurant opent over een uur; de eigenaren vinden we niet, maar volgens andere gasten kunnen we de tent opzetten.
Het sanitair is verouderd, heeft achterstallig onderhoud en wordt niet grondig gepoetst. We zien vlekken, spinnenwebben met stof dat er langere tijd ligt en als we gaan douchen blijkt het putje verstopt. Voor €21 hebben we veel beter verzorgde campings getroffen.

We vallen het stokbrood, de chips, wortel en de aardappel-roommayonaise aan. Later maken we bami.

Donderdag 2 september
Ons ontbijt bestaat uit chocolademousse en brood.

In Duitsland zien we regelmatig in het landelijk gebied kinderspeelgoed langs de weg opgesteld, om aandacht te vragen voor rustig verkeersgedrag. De meeste automobilisten passeren overigens ruimer dan we in Nederland gewend zijn. Dat zullen we direct merken als we net weer de grens over zijn en een tegemoetkomend busje in de bocht ons weinig ruimte geeft.
Senioren fietsen veelal rustiger op hun E-bike, lijken deze vaak beter onder controle te hebben en rijden vaak in groepen.

De route passen we deels aan, zodat die langs de Vecht via rustige paden gaat. Ook bij de laatste Rewe vangen we bot voor wat betreft de fietswijn. Wel is deze fles bubbels voor mij bedoeld en kan ik deze dus niet laten staan.

In Duitsland maken we nog gebruik van een erg leuk rustpunt. We kopen er koffie en alcoholvrij bier en eten onze eigen proviand. Muesli en lekkernijen.

De Vechtdalroute maakt onderdeel uit van Kunstwegen, of moeten we het vice versa zeggen? Niet alle kunstobjecten zijn even interessant. Dezer dagen duiken we een keer een bosje in op zoek naar een kunstwerk dat in een boom blijkt te hangen.

In Gramsbergen trekken “de broeken” onze aandacht, wat losstaat van de Kunstwegenroute. Nooit gerealiseerd hoeveel uitdrukkingen er zijn met het woord “broek” er in. En… er was ook een lolbroek; die man met de gele trui zag me alle broeken fotograferen en ging ook poseren.

Dit kunstobject, behorend bij de route, vinden we nog wel een stop waard.

We maken een klein ommetje langs het meertje Oldemeijer waar Michiel in zijn vroege jeugd tijdens een vakantie meerdere keren geweest is.

Het landschap vandaag bestaat zowel uit weilanden als bos.

In Ommen passeren we D’Olde Vechte, het gebouw waar ik tijdens mijn opleiding wel eens kwam met studieactiviteiten; kennismaking en kerstfeest.

In Ommen doet Michiel boodschappen bij de Jumbo. Intussen spreek ik een vrouwtje; ze vertelt dat ze van 20 kilo pruimen jam gaat maken. Dat zal vast wel een klus zijn.

Omdat camping ‘Ana Hoeve’ ons niet aanspreekt, fietsen we met stevig tempo door naar camping ‘De Moat’ in Vilsteren. Een opmerkelijke jongen op een e-bike, maakt een opmerking over ons moordende tempo. Bij schemer worden we hartelijk ontvangen door de mensen die sinds december 2020 de eigenaren zijn. Ze komen uit het westen. Terwijl we de tent op het laatste plekje opzetten, maken zij een kopje thee voor ons klaar. De camping is omringd door hoge bomen en heeft waarschijnlijk vooral schaduwplekken. Het sanitair is netjes.
Aan de picknicktafel maken we tortilla’s klaar, waar we voor de verandering mierikswortelroom bij eten.

Vrijdag 3 september
Aan de picknicktafel naast het sanitair gebouw ontbijten we. Ook leggen we de tent hier op de stoep te drogen.

Vandaag is het de laatste etappe; vanaf Zwolle treinen we terug.
Bij de kano en kickbike verhuur in Dalfsen nemen we koffie en ijs. Eerst denkt de medewerker dat we bij een teamuitje horen dat zo plaatsvindt en wijst ons de verzamelplek.

De Vecht en nog een kunstwerk dat we vastleggen.

Op flink tempo fietsen we de mooie tocht naar en om Zwolle. De plek voor de fiets is reserveren we nu. Het eerste deel van de trein staat er al een kwartier voor vertrek.