Spanje 3-4

Zondag 10 april/warmshowers Elena & Eduardo/ 12:15-14:15 uur / Serra/ rondje 26 km
Om 8 uur word ik wakker en schrijf mijn verhaal over gisteren, waarna ik weer indommel. Rond 10.30 uur rijden we naar de panaderia (bakker), 500 meter verderop. Tot mijn verbazing doen we dat met de auto omdat er ook grote spullen gehaald moeten worden. Het gaat om o.a. twee grote flessen Amstel, een type fles die ik niet ken en waar ik om moet lachen dat het zo verkocht wordt in het buitenland. Verder halen we een grote fles water en brood. Ik zou dit nog steeds lopend of met de fiets doen, temeer we met z’n drieën zijn. Je ziet echt het verschil tussen het gebruik van de fiets en auto in het buiteland, al zijn er ook in Nederland genoeg mensen die hier bij voorkeur de auto voor pakken.

Hoe een flesje Amstel in een schildpad verandert

Weer bij hun thuis mail ik en zet mijn stuur weer recht, na het vervoer gisteren in de auto. Ik rijd nog een tochtje van 26 km in de omgeving m.b.v. google maps en de uitleg van Eduardo. Vooral het slecht onverharde stuk weg is leuk fietsen, dat in de zon, geeft me een gevoel van vrijheid. Bij het klooster heb ik een leuk gesprek met een Duitse vrouw die inmiddels 20 jaar in Spanje woont. Zij zou meer willen fietsen; ze vindt het jammer dat ik hier alleen voor mijn vakantie ben, anders zou ze samen willen fietsen.  Wat veel geparkeerde auto’s langs de weg…..ik kijk het bos in en zie veel Spanjaarden van hun zondag genieten, er wordt flink gebarbecued.

‘s Middags lunchen we samen met vrienden van Eduardo en Elena; Jesus (je zegt Gesoes), Dulci en haar zoontje (zij willen voor 2 jaar naar zijn broer in Australië), Dario & Lucia.
We eten heerlijk coca, dat is een dunne Spaanse pizza (plaatkoek) met spinazie, rode ui en een zoute kaas. Verder heerlijke paella met artisjok, tomaat, champignon en een soort tuinboon. We drinken witte wijn, bier en andere drankjes.

Ik kan niet alles volgen. Toch is het wel leuk al ‘t Spaans te horen en wat woorden op te pikken. Soms weet ik wel globaal het onderwerp waar ze over spreken; in het begin gaat het vooral over ‘t eten. Het is een gezellige, gemoedelijke sfeer.
‘s Avonds spreek ik met Eduardo route- en overnachtingsmogelijkheden door. We bekijken de site van Sam & Sara die ook bij hun geweest zijn via warmshowers, foto’s van hun fietsreizen en van mijn site stukjefietsen.com. Net na elven vind ik het wel bedtijd, morgen vertrek ik half 8.

Maandag 11 april/ 7.30-17.45 / Urbanisation Torre des porte Coeli – Mora de Rubielos/ licht bewolkt-zon/hoogte 300-711-160(Altura)- 900 (voor Baracas)  102 km/ hostel

Voor Olocan bij een weg staat een bord naar Marines & Lliria die ik inga, echter blijkt dat het de route naar Marines Nuevo is i.p.v. de route die eerst langs Olocau en later langs een andere Marines (Marines alto oftewel “hoog”)gaat. Ik keer om.

In Gátova lijkt het of de senioren heren hier aan een “oude lullen” activiteit (ook wel geraniumuitje genoemd op de Fietsersbond, i.v.m. onze dertigersuitjes, maar dat terzijde) deelnemen al rondrijdend op hun opvallende kleine tractoren. Een man zegt dat ‘t nu klimmen is met veel bochten (ik versta “subir” en  “vuelta’s “).

Tot de top – Puerto de Chirivilla op 711 meter- is het 30 km, denk dat ik ongeveer 4 km extra gefietst heb door de verwarring over de “Marines” in deze regio. Het is een mooie route met veel olijfboomgaarden. Ondanks dat het op de kaart een rode weg is, is het rustig. Na de top is ‘t 4 km mooi bochtig afdalen, een stuk vlak en verder afdalen.

In Altura ben ik om 11 uur en ik heb dan inmiddels 40 km in de benen. Ik zie hier een verkeersrichtingenbord nabij een rotonde en dan valt me het weggetje net ervoor rechts op waar ik het teken van de “via verde route” opmerk. Ik ben blij en trots het ontdekt te hebben, ga het weggetje in en zie aan de linkerkant de camping waar Eduardo het nog over had. Bij ‘t kruispunt kijk ik zoekend en hoor dan roepen “via verde?”. Het komt van een aannemer die hier bezig is met een huis in aanbouw. Ik moet het drukke kruispunt over en zie daar een bordje “Barracas” naar zowel links als rechts.

Ik moet nu naar links begrijp ik van hem. Links is in dit geval de meest linkse. Ik om op een T-splisting; naar rechts is stijl naar beneden. Tegenover de splitsing zie ik “laguna”, waar hij het volgens mij ook over had. Dan zie ik een gravel pad met daarbij een bord met de tekst “via verde” en heb ik de route weer gevonden. In Jerica koop ik wat bij de supermarkt en op een hele kleine “plaza”(plein) snoep ik van de kiwi’s en yoghurtjes en vul de voorraad water aan bij een tappunt met zicht op de dorpsoudjes.

Ik vervolg mijn weg via de Via Verde. Er zijn diverse tunneltjes waarbij de verlichting automatisch aan gaat. De route stijgt gestaag. Er zijn veel leuke picknickplekken aangelegd langs de route. De omgeving wisselt af met dan vrij zicht, dan tussen de rode zandheuvels door, bloesembomen, olijfbomen en langzamerhand ook dennenbomen.

Bij Candiel schiet ik in de lach als ik het aangelegde miniparcours voor fietsers zie met speciaal hindernissen. Ik moet denken aan de Fietsschool, het project waar ik voor werk en maak hier natuurlijk een foto van.

Deels loopt het pad parallel aan een spoorweg, dit was een oude mijnindustriespoorweg. Rond 14 uur, ongeveer 20 km voor Barracas, vind ik het lunchtijd. Het stokbrood met shitake pasta en losse schijfjes tomaat gaan er goed in. Ik word een beetje zenuwachtig van een hond die hier rondloopt, die mogelijk en eten en misschien ook gezelschap wil. Ik heb het niet zo op honden die teveel op me af komen.

De hond is achter mijn fiets

Soms zie ik hagedissen op het pad.Vanaf de hoogvlakte voor Barracas – een droge vlakte met struikjes die me aan heidegebieden doen denken, -maar dan hier zonder de heide- is het licht dalend of vlak. Er staan veel windmolens, waarvan ik er een deel tel. Ik vermoed dat het er in totaal wel honderd kunnen zijn.
Het is na vieren als ik in Barracas (82 km) ben. Ik heb zin om door te gaan en heb vooral geen zin zo vroeg al te stoppen in een nietszeggend plaatsje. Ik fiets door en bel voor de zekerheid Casa Rurales  van Carlos (La Casa de la Estación: Turismo Rual/Turismo Activo)  die genoemd stond in de routebeschrijving.  Hij heeft plek.

Ik kom twee bepakte fietsers tegen, een stel uit Barcelona, en praat een tijdje met ze. Ze zijn per auto naar Teruel gegaan; de spoorwegen deden moeilijk vertellen ze, je moet een permit aanvragen. Voor de terugweg van Sagunto naar Teruel is dat wel geregeld.

Tegen zessen, na vlakke kilometers en door de langste tunnel van de Via Verda (al heb ik de indruk dat hij korter is dan de door Raul genoemde 400 m), kom ik aan. Het was een fijne, afwisselende route.

Ik spoel mijn fietsbroek uit, geniet van een douche en ga aan de picknicktafel buiten schrijven. I.v.m. de frisse wind ga ik vlot naar binnen. Later krijg ik van Carlos een rondleiding over zijn stuk land met truffelbomen. Hij heeft 18.000 hectare/m2grond. De eikjes zijn 2, 3 en 4 jaar oud. Na 8 jaar komen er truffels. Z’n hond speurt ze op, dus hier niet het zwijn die dat doet. Dat is bij een andere soort truffel, vertelt hij. Niet elke boom krijgt truffels. Het is een soort parasiet, maar dan anders. De eik kan echter nog wel via de truffel van een andere boom “besmet” worden. Ze groeien in een koude, droge omgeving; hier is dat tussen december en maart.

Verder groeit er hier in de regio niet veel. We kletsen vanaf het eten, ongeveer anderhalf uur tot na middernacht. Het gaat over chocola, roken en de route; we halen er de landkaarten bij. Verder passeren belgenmoppen en reizen de revue. ‘t Gaat best aardig in het Spaans. Zijn kinderen, 11 en 13 jaar oud, krijgen onderwijs in het Engels. We eten soep (van rettich of schorseneer, dat weet ik niet meer) met appel en truffelolie, papas fritas en huevos fritas (gebakken ei). Als nagerecht zachte kaas met suiker en vermoedelijk truffelolie. Daarop volgt nog muntthee met witte chocola.

De Maquis wordt nog aangehaald, wat ik ervan begrijp een groep republikeinse bewoners die zich in de oorlog afzonderden? Via wikipedia vind ik jaren later dat de Franse Maquis verzet pleegden tegen de Duitse bezetters en ze verder geen politiek bedreven; ze kwamen uit alle politieke lagen. Vermoedelijk is dat in Spanje dan vergelijkbaar geweest. Met dat verschil dat ze tegen Franco in opstand kwamen en het wel gekoppeld was aan de politiek (het communisme).

Een artikel hier te lezen